Thursday, June 12, 2025

आजको मिति: २०८२ जेष्ठ ३० ,बिहीबार

  • मनोरन्जन
  • मनोरन्जन
  Latest
कोटिहोममा भोलि महानायक राजेश हामाल आउँदै
कोटिहोममा दानवीर र भक्तजनको उपस्थिति बढ्दै
Next
Prev

कविता :”चौतारी”

Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin

✍️ कुमुद काेइराला
म थोपा थिए,
समुन्द्रको औला समाएर ,
सिक्दै थिए बग्न !


म सोच्थे,
कुनै दिन,
छालको क्रान्ती बोक्छु,
खुकुलो बालुवा निल्छु,
उस्को पैतालालाइ बोकेर,
राख्छु,
आफ्नो छातीमा,
र,
बढाउछु उस्को सतह !


मलाइ,
छाल बनेर पन्छाउनुथियो,
दुखका डुङ्गा,
जस्ले अठ्याइरहेको छ,
मेरो स्वाभिमान,
मैले आधी ओकलेर,
तर्साउनु थियो,
बाध बनाउन खोज्नेहरुको जमात !


एकदिन,
मैले ‘घाम’ देखे !
उषाको स्नेह,
मध्यान्नको उर्जा,
साँझको सौन्दर्य !


घामको,
सकरात्मक भ्रान्तीसङ्ग
समान्तर बगेको,
मेरो आत्म गरिमाको रेखाले,
कोरेको थियो,
मेरो ‘घाम’मोहको रेखाचित्र !


उप्किएर समुन्द्रको छातीबाट,
म बाफ बनेर उडे,
चेतनाको ‘मलिक्युलर’ बनोट
अलि फराकिलो पारेर,
जस्को,
कुनै फैलिने र खुम्चिने,
परिधी छैन ,
म उडे !


मलाइ पुग्नुथ्यो,
बाफ बनेर घामको आगनमा,
अनि खेल्नुथ्यो किरणहरु सङ्ग,
र भन्नुथ्यो,
समुन्द्रको नैरिश्यता,
बुझाउनुथ्यो,
उड्नुको मजा ।


एक समयपछि,
बायुमन्डलको ‘आधा’ बाटो कटिसक्दा,
अलि गर्हुङ्गो हुदै गए,
म चिसिदै गए !


मेरो यात्रा त चिसिनको लागी पो रहेछ !


म बाफ थिए,
स्विकार्ने रहेनछन,
घामका झुल्काले मेरो अस्तित्व,
मेरो अस्तित्व त केवल,
झुल्काहरु समुन्द्रमा ठोकिनपुर्व,
मेरो स्वाभिमानमा विश्राम गर्नु रहेछ ।


आज,
म न बाफ छु,
न म समुन्द्रको थोपा नै छु,
म त वायुमन्डलमा,
केवल
बादलको चौतारी बनेर,
उभिएको छु ।


Add Your Heading Text Here

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

सम्बन्धित न्यूज

Welcome Back!

Login to your account below

Create New Account!

Fill the forms bellow to register

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Add New Playlist